روزانه نویسی های من

روزانه نویسی من از فرودگاه مهر آباد، ترمینال حجاج در اردیبهشت 1390 شروع شد

روزانه نویسی های من

روزانه نویسی من از فرودگاه مهر آباد، ترمینال حجاج در اردیبهشت 1390 شروع شد

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «آسیب شناسی» ثبت شده است

خیلی وقت بود یه مسئله ای خیلی درگیرم کرده بود...
 هی می خواستم از کنارش بگذرم و دندون رو جیگر بذارم ولی نشد که نشد

موضوع اینه که برخی از دوستان طلبه مثل اینکه درفضای #مجازی کاری جز تبیین

 

#زندگی_طلبگی
#راه_و_رسم_زندگی_طلاب
#سختی_های_زندگی_طلبه_ها
#طلبه_ها_چقدر_شهریه_می_گیرن
#طلبه_ها_چه_جوری_زندگی_می_کنن

ندارن

بدتر اینکه بعضی از عزیزان راه رو هم کلا اشتباه رفتند و فضای مجازی رو محل
 #ابراز_علاقه_به_همسرانشون
 کردن

آخه این چه استدلالی هست
میگن بذار مردم بفهمن طلبه ها هم همسرانشون رو دوست دارن
با این حرف ها خودشون رو توجیه می کنن و خصوصی ترین مباحث زندگی (یعنی ابراز محبت به همسر) رو توی یک مکان عمومی مطرح می کنن

برخی دیگه که شورش رو در اوردند و تصاویر همسرانشون رو منتشر می کنن
این دسته هم برای توجیه کارشون از
#پوشیه
و
#مات_کردن_تصویر
و
#عکس_گرفتن_از_پشت_سر
استفاده می کنن

آیا این دوستان طلبه هیچ رسالت دیگه ای ندارن؟
اینکه بخوای دائما از سختی ها و مشکلات زندگی طلاب بگی چه فایده ای داره برای مردم
امروزه اکثر مردم با مشکلات اقتصادی و .... دست و پنجه نرم می کنن

بزرگواران بهتره  بجای اینکه دائما
#ایثار
و
#فداکاری
و
#قناعت
خودتون و طلبه ها رو تبلیغ کنید (چیزی که من اسمش رو #خود_تبلیغی می ذارم)
به
#کار_فرهنگی_تبلیغی
به
#تولید_محتوای_دینی
 بپردازید

پی نوشت:
1.شاید این مطلب به مذاق برخی از دوستان خوش نیاد و شاید هم واکنش های عزیزان رو در پی داشته باشه ولی بنده لازم می دونستم این تذکر رو بدم

2.برخی از دوستان رو تگ کردم که مطلب رو ببین و راهنمایی کنن. منظور دیگه ای نبود

یا علی مدد

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۷ اسفند ۹۵ ، ۲۳:۳۰
سلام.
توی جامعه ما که جامعه یک کشور اسلامی هست اخلاق در روابط جایگاه خاصی داره.
البته منظورم از اخلاق علم اخلاق به معنای خاص نیست بلکه اخلاق معاشرت و سیره عملی زندگی هست.
بحثی مثل احترام به بزرگ تر و روابط محکم خانوادگی و از این نوع ارتباطات.
البته شاید عنوان بشه که برخی از این  رفتارها در جامعه امروزی در حال کمرنگ تر شدن هست که کاملا حرف به جا و معقولی هست .البته آسیب شناسی اون بحث بسیار مفصلی است که خارج از این موضوع هست.

یکی ازاین گونه رفتارهای اجتماعی که موجب نوشتن این مطلب شد، بحث تقدم خانم ها در محیط جامعه است.
از اونجائی که زن درفضای بیرون از منزل شرایط مشکل تری برای حضور نسبت به مرد داره، معمول هست که در جامعه نوعی اولویت عرفی و اخلاقی خود مردم براش در نظر می گیرند. 
با یک مثال منظورم رو بهتره برسونم: توی یک مغازه وقتی دو نفر مشتری حضور دارند معمولا آقایون حتی در صورت مقدم بودن ، اجازه می دهند خانم ها زودتر کارشون رو انجام بدن یا بارها در هنگام سوار شدن به تاکسی مخصوصا هنگامی که هوا بارانی باشه خانومها همیشه مقدم می شوند. اصولا ایجاد دو صف که یکی مختص به آقایون و یکی مختص به خانوم هاست در خیلی جاها، علاوه بر جلوگیری از اختلاط، زودتر انجام شدن کار برای خانم هاست.

در سبک زندگی اسلام ، وظایف هر کدام از زن و مرد کاملا مشخص شده است. رسول خدا صلی الله علیه و اله روز بعد از ازدواج علی و زهرا علیهم السلام برای آن دو بزرگوار تقسیم کار کردند و کار های منزل را به دختر گرامیشان و کارهای بیرون ازمنزل را به امیرالمومنین علیه السلام سپردند.
این مدل کامل سبک زندگی اسلامی در این موضوع هست. 

البته این تقسیم موجب نشد که هیچ وقت امیرالمومنین در کار های منزل به همسرشون کمک نکنن یا در صورت نیاز حضرت زهرا سلام الله علیها برای انجام کاری از منزل خارج نشوند. ولی این تقسیم نشان می دهد که حضور بی مورد زن در فضای بیرون از خانه ضرورتی ندارد و تا جائی که ممکن است نباید از منزل خارج شود.

امروزه وظیفه یک مرد تامین مایحتاج زندگی از جمله خرید های منزل است. و صد البته با توجه به مشغله های امروزی گاهی اوقات مرد نمی تواند به موقع برخی از کارهای کوچک و ساده را انجام دهد و کار های جزئی همچون نان خریدن یا خرید های موردی و کوچک به واسطه سرکار بودن مرد و مشکلات دیگر به عهده خانم منزل می افتد. به تبع با توجه به فرهنگی که در بالا به اون اشاره شد وقتی زن به مغازه مراجعه میکند، سریعتر هم کارش انجام می شود.
همه ی اینها مقدمه ای بود برای مطرح کردن این موضوع :
چند وقت پیش داخل صف نانوائی بودم و دو سه نفر هم در صف نبودند، ماشینی کنار خیابان توقف کرد که زن و مردی داخل ماشین بودند. چون کسی در قسمت زنانه صف نبود مرد رو به خانومشون کرد و گفت تو برو نان بگیر.
شاید برای خیلی ها این موضوع ساده و پیش ا افتاده باشه که خب برای اینکه کمتر معطل شود، زن رو برای گرفتن نان فرستاده. ولی همین موضوع باعث شده تا به مرور خیلی از مواردی که وظایف ذاتی مرد هست و غیر از موارد ضروری، باید توسط مرد انجام شود به عهده زن ها  بی افتاد و نا خودآگاه حضور بیشتر از ضرورت خانم ها رو در مکان هائی که مختلط هست ایجاد می کند. چیزی که دقیقا بر خلاف مدل سبک زندگی اسلام است.
با چند نفر از دوستان در مورد این موضوع صحبت کردیم که این فرهنگ که برای احترام و رعایت حال خانم ها و کاملا هم عرفی وضع شده ، آیا می تونه یک رسم صحیح باشه یا نه؟


پ.ن
-----------------
1- شاید برخی بنده رو متهم کنن به اینکه مخالف فعالیت های اجتماعی زنان هستم که این کاملا بر خلاف نظر و عقیده بنده هست. چیزی که شرع مشخص کرده فعالیت در صورت نیاز هست آن هم با رعایت شرایط و مصالح .

2- اگر از دوستانی باشید که به وبلاگ بنده قبلا هم سر زده باشید، می دونید که قول نوشتن  این مطلب رو  6 ماه پیش داده بودم. هم مشغله کاری و هم فکر کردن بر روی ان اجازه نداد که مطلب رو بنویسم. در حال حاضر هم فقط طرح مسئله هست و فعلا جایگزینی برای این فرهنگ که از نظر من غلط است پیدا نکردم. دوستان اگر پیشنهاد یا نظری مخالف ایده ی بنده دارن خوشحال می شوم استدلال های آنها را ببینم



------------------
iهمین مطلب در حرف تو
۱۱ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۱۶ شهریور ۹۳ ، ۱۸:۰۱