روزانه نویسی های من

دیشب پخش مستند های کاندیداها شروع شد و اولین مستند هم مستند آقای رضایی بود. 

چندتانکته درباره مستند اقای رضایی به ذهنم رسید.

 قبلش لازمه بگم که متوسط هزینه ساخت این مستندها بالای دویست میلیون تومن هست. 

اما مستند آقای رضایی: 

در نگاه اول می بینیم که آقای رضایی در کلیه تصاویر حضور دارد که برگزفته از نوع تفکر آقای رضایی هست .ایشون دائما میگن که تنها من هستم که میتونم کشور را اداره کنم.

این من میتوانم خودش را در مستند اینگونه نشان داده است. 

نکته دیگری که در مستند وجود داره، تصاویر زیاد با ریتم تند از حضور آقای رضایی در بین جمعیت زیاد در شهرها و دانشگاه های مختلف نشون داده میشه. 

هدف کارگردان از این تصاویر اینه که به بیننده القا کنه که حول آقای رضایی یک موج مقبولیت عمومی شکل گرفته. و به این وسیله میخواهد برای آقای رضایی مشروعیت ایجاد و پیشاپیش ایشون رو کسی نشون بده که میتونه رییس جمهور باشه. 

این موضوع یک بحث مهم هست که آیا مقبولیت ،مشروعیت آور هست یانه؟ 

برای اینکه اهمیت بحث رو متوجه بشین یک نمونه تاریخی براتون میگم. 

بعد از پیامبر اکرم متاسفانه اکثریت جامعه اسلامی بجای بیعت با وصی برحق، به سمت شخص دیگه ای رفتن. اهل سنت میگن چون اکثریت مسلمونا با ابوبکر بیعت کردن یعنی وجود مقبولیت عمومی ابوبکر، برای تصدی خلافت کفایت میکنه و همین مقبولیت به حکومت اون مشروعیت میده. 

باطل بودن این استدلال بدیهی است. و نشون میده که مقبولیت نمیتونه مشروعیت آور هم باشه. 

نکته دیگه سیاه نمایی هایی هست که از وضعیت کشور در مستند ایشون نشون داده شد.

 یعنی اگر در این کشور زندگی نمیکردم و این مستند رو می دیدم فکر میکردم این کشور یکی از کشورهای قحطی زده افریقایی هست که مردم از گرسنگی دارن تلف میشن. این موضوع هم برمیگرده به این که کارگردان با فاجعه آمیز نشان دادن اوضاع کشور، میخواهد رضایی را منجی ایران نشون بده/